Conscious Discipline
Concious Discipline is een Amerikaanse methode die is ontworpen om op school op een effectieve manier sociaal-emotionele skills aan te leren. Deze skills versterken de veerkracht en schoolcultuur en gaan zo de effecten van stress en trauma tegen.
Concious Discipline zorgt ervoor dat kinderen én docenten in de 'Executive State' kunnen zijn. De staat waarin ze zich veilig én geliefd voelen zodat zij (onder andere) kunnen focussen op wat ze willen bereiken, het beste ina nderen kunnen zien, zich empatisch kunnen opstellen, oplossingsgericht kunnen denken en handelen, kalm kunnen blijven als het lastig wordt en de executieve functies optimaal kunnen ontwikkelen en inzetten.
Conscious Discipline
Sinds een paar weken ben ik mij aan het inlezen in de Amerikaanse methode Concious Discipline. Ik lees niet zo snel want in mijn creatieve brein wordt alles meteen vergeleken en geïntegreerd in de reeds aanwezige kennis. De polyvagaaltheorie, de wetenschap van veiligheid, heeft best wat overlap. Beiden gaan ervan uit dat wanneer het brein ('de veiligheidsradar') iets heeft gesignaleerd dat gelabeld is als 'onveilig' het lichaam (autonome zenuwstelsel) een verdedigingsstaat activeert. Het is eigenlijk bizar dat deze kennis in Nederland niet allang zijn weg heeft gevonden in het onderwijs want als je als docent deze kennis niet hebt, en dus ook niet kunt herkennen wanneer (het systeem van) een kind zich in een verdedigingsstaat bevindt, besef je je niet dat het kind in deze staat überhaupt niet tot leren kan komen... Maar dat verwachten we wel. Beetje vreemd, niet?
Daar waar de polyvagaaltheorie verklaart hoe het autonome zenuwstelsel reageert op signalen van stress door middel van neuroceptie (interpretatie van prikkels als veilig of onveilig), spreekt van een hiërarchie (voorspelbare volgorde) en onze menselijke kwaliteit tot sociale betrokkenheid, spreekt Concious Discipline van de Survival State, Emotional State en Executive State.
Simpelweg kun je stellen dat wanneer de lage delen zich niet veilig, gezien en gehoord voelen, het lerende deel van ons brein niet of minder goed beschikbaar is. Wij hebben onze executieve functies (neocortex, hoge delen) nodig om ons gedrag in goede banen te kunnen leiden zodat we tot leren kunnen komen maar wanneer onze lage delen niet gerustgesteld zijn, is dat een heel lastige opgave. Voor het kind én voor de docent.
Als je het brein uit legoblokjes zou nabouwen, zoals de bouwtekening in de graphic, en je begint onderaan, moet alles onderin de tekening kloppen, anders klopt het plaatje niet!
Dus het wordt tijd om deze kennis te integreren in ons onderwijssysteem.
Relatie voor prestatie. Eérst de veiligheidsgradatie.
De wereld is op dit moment een complexe plek om in te verblijven. Tegelijkertijd zijn mensen in staat tot fenomenale prestaties en willen veruit de meeste mensen graag gezonde relaties aangaan en een betekenisvol bestaan. Maar om gezonde relaties aan te kunnen gaan, vanuit je hart te kunnen leven én betekenisvol te kunnen zijn voor anderen, heb je wel veilige hechting nodig en goede co-regulatie vanuit de volwassenen om je heen.
We zijn er allemaal bij. We kunnen gaan wijzen naar degenen die ons pijn doen óf we nemen zelf de verantwoordelijkheid voor ons eigen leven en de manier waarop we in het leven staan. We kunnen letterlijk voordoen hoe het ook anders kan.
Ik ben er voor je.
Ik blijf bij je.
Ik geef niet op.
Ik geloof in je.
We komen er samen wel uit.
We vinden wel een oplossing.
Bewust. Hartgedragen. Compassievol. Co-regulerend. En veilig.
#INBALANZOPSCHOOL
